Evet, sezon bitiyor ve bizim takım orta sıra sendromuna girmiş savruk savruk ilerliyor.
Kötü günler bitti çok şükür, şimdi çok daha kötü günler bizi bekliyor.
Yenilgileri hazmetmeye alıştık ama mücadelesizliği içime sindiremiyorum.
Gençlerimize tüm sezon verdikleri mücadele için skorlara bakmaksızın destek verdim ama bu akşam sahadaki takım da takım gibi oynamadı, bireysel olarak da vasatı geçemedik. Sezon içinde bu şekilde kötü oyunu çok fazla görmedik, yenildiğimiz maçlarda bile en azından mücadele vardı diye umutlarımızı taze tutmaya çalıştık. Ne diyeyim, fazla da duygularıma yenik düşüp asabi kelimeler yazmak istemiyorum.
Herkes, kendine yakıştırdığını yapsın bundan sonra.
Bizim tabi asıl meselemiz belli.
Kongreye gideceğiz ve bizi nelerin beklediğini göremiyoruz.
Herkes gibi ben de birlik ve beraberliği yeniden sağlayabilecek, güven ortamını tahsis edecek bir başkan ve yönetim bekliyorum ama ortada fikir beyan edebileceğimiz bir resmi oluşum olmadığı için beklemeye devam ediyoruz.
Kötü senaryoları kaleme almak istemiyorum elbet ama sizler de biliyorsunuz bizi bekleyen kapkara problemleri ve o problemlerin doğuracağı sonuçları.
Bu problemleri doğru bir önem sırasına koyup,tek tek çözemeyecek bir oluşum sakın ola ki başvurusunu yapmasın.
"BURSA BİR ARAYA GELİRSE, İŞ DÜNYASI VE SİYASET EL ELE VERİRSE...." Bu beklentilerin gerçek olmayacağı apaçık ortadayken, halâ aynı teraneyi okuyacaklar varsa, aday falan olmasınlar.
Sorunlar belli.
Maddi anlamda büyük bir adım atılarak başlanması gerekiyor, elin düdüğü ile orkestraya girmesin kimse.
Saygılarımla.
